Julia Sullivan

De support van Nanneke en de VOS-training heeft een pittige periode dragelijk gemaakt. Toen het helder werd dat ik een chemo traject van 20 weken moest ondergaan om borstkanker te behandelen heb ik meteen contact opgenomen met Nanneke om mij te begeleiden op het gebied van voeding. De oncoloog had verteld dat het belangrijk was om op gewicht te blijven ondanks de misselijkheid en dat alles verandert op het gebied van eetlust en smaak. De support en begeleiding van Nanneke gaf me niet alleen houvast, maar zorgde er ook voor dat ik plezier had in eten en dat ik zo min mogelijk last had van de chemo. We hadden wekelijks contact over mijn eetplan. Elke week was het anders, en soms hele onverwachtse ingrediënten. Altijd voedzaam en gevarieerd, maar specifiek afgestemd op wat mijn lijf per week nodig had. Eén keer heb ik het verkeerd opgeschreven en dat heb ik geweten! Ik kookte kip terwijl ik vis had moeten eten. Dat waren de dagen dat ik het meest uitgeput was. In die periode heb ik met een aantal patiënten gesproken die in hetzelfde traject zaten als ik, en zij vertelde allemaal dat ze het hele hoofdstuk van koken en eten heel lastig vonden. Dat ze sowieso nauwelijks energie hadden om eten voor zichzelf voor te bereiden, dat het vaak gebeurde dat ze na een hap geen zin hadden om verder te eten. Veel hadden last van misselijkheid of ondergewicht, en een dame werd er behoorlijk wanhopig van. Nu zijn 16 van de 20 weken achter de rug, de tumor was al eind oktober gehalveerd en mijn bloedwaardes zijn goed. Een paar weken geleden adviseerde Nanneke om 5 maaltijden per dag te eten, deze week is het “free style” eten elke keer dat ik honger heb. En het werkt. Ondanks de waarschuwing van verpleegkundigen dat dit een marathon is waarbij de lichamelijke conditie afneemt, voel ik me krachtig en stabiel.